Young and Brash: Nie stań się stary i głupi

"Gdyby młodzież wiedziała tylko: gdyby tylko wiek mógł." - Henri Estienne

Połączyłem się wcześnie z byłym nauczycielem w szkole artystycznej. Starałem się pozostać w kontakcie ze wszystkimi moimi starymi nauczycielami, przynajmniej tymi, którzy jeszcze żyją.

Byli moimi mentorami i dbali o to, aby uczniowie mogli wejść na pole jako profesjonaliści i odnieść sukces.

Był wtedy w czołówce, dyrektorem artystycznym niezwykle sławnego magazynu, a ja zabrałem jego klasę, aby zbliżyć się do niego jako łącznika i możliwego pracodawcy.

Był kreatywny, miły i opiekuńczy. Pod koniec semestru podpisał dla mnie magazyn "To była prawdziwa przyjemność mieć cię w swojej klasie i patrzeć, jak całkowicie tęsknisz za wiadomością".

Śmiałem się wtedy i myślałem, że to żart. Ale był poważny i miał rację. Kiedy ostatnio się z nim skontaktowałem, przypomniałem mu, co napisał i podziękowałem mu za to, że próbował mnie szybko kopnąć, żeby mnie obudzić.

"To nie zapadło przez wiele lat" - napisałem - "ale kiedy to się stało, zrozumiałem lekcję, której próbowałeś mnie nauczyć, i to był jeden z powodów, dla których odniosłem udaną karierę".

To był powtórny podobny incydent, który miałem z innym nauczycielem kilka lat temu. Podobnie jak w przypadku pierwszego nauczyciela, osoba, która próbowała mnie wesprzeć w dorosłości i profesjonalizmie, była pokorna wobec moich przeprosin i spowiedzi i powiedziała, że ​​wiele dla niego znaczyło to, że był w stanie dotrzeć do mnie ... choć wiele lat później!

To Mark Twain powiedział: "Kiedy miałem 18 lat, myślałem, że mój ojciec jest najgłupszym człowiekiem na świecie. Kiedy skończyłem 21 lat, byłem zdumiony, widząc, jak bardzo ten człowiek nauczył się przez 3 lata. "

Jeden ze redaktorów napisał o mnie: "Ekstremalny, agresywny i uparty". I był za darmo! Pewien ankieter napisał o mnie: "Żyje na krawędzi szaleństwa i wydaje się być tam doskonale".

Przyznaję, że są to prawdy, ale przyznaję też, że byłam sto razy gorsza w młodości. Tak, powiedziałem gorzej, jeśli możesz wyobrazić sobie niekontrolowanego maniaka szalejącego w agencjach reklamowych i wydawcach czasopism w Nowym Jorku. Dałem termin "Szaleńcy" zupełnie inne znaczenie. Moja "walka pierwsza i zadawanie pytań później" postawiło mnie w kłopotach. Bardzo żałuję tych dni i czuję się przygnębiony moimi działaniami. Niektórzy znosili to, niektórzy uciekali od niego, a niektórzy go zachęcali. Ludzie, którzy go zachęcali, używali mojego gniewu do świata i wszystkiego, co wiem, do własnych celów. Byłem młody, głupi i zaślepiony przez pozorny podziw dla mojego szczególnego talentu do wkurzania ludzi.

Jako młody profesjonalista dołączyłem do gildii grafików plastycznych, a wkrótce byłem członkiem zarządu, głównie jako Forrest Gump z dziedziny projektowania (będąc w niewłaściwym miejscu we właściwym czasie). Ludzie poznali mój temperament i zadzwonili, aby poprosić mnie, żebym "poparł ich w głosowaniu" lub coś w tym rodzaju. Nazwali mnie "Hitmanem". Były też inne imiona, ale nie można ich tu wydrukować.

Z upływem lat uświadomiłem sobie, że ranię ludzi, którzy mogą mi pomóc i są wykorzystywani przez tych, którzy nie zasługują na poświęcenie czasu i uwagi. Przepraszam tylko ze względu na mój wiek i brak doświadczenia.

Na ich szczęście po raz kolejny znaleźli się tacy, jak moi nauczyciele, z których wielu zatrudniło mnie po ukończeniu studiów, którzy wybaczali moją "pasję", jak jeden z nich tak uprzejmie to ujął. Byli starsi i dojrzali, a oni byli mentorami. Przez te wszystkie lata nauczyłem się być bardziej podobny do nich. Mam nadzieję, że pewnego dnia będę taki jak oni.

Jakiś czas temu młoda kobieta, po prostu z uczelni, komentowała grupę z LinkedIn, do której należymy. Nie chodziło tylko o to, że jej zdanie na temat omawianej sprawy mnie niepokoiło, ale raczej o jej twierdzenie, że wszyscy inni byli w błędzie i że miała klucz wiedzy. Powinienem był odejść, ale nie zrobiłem tego. W moim umyśle logowałem się z nią i przypominałem jej, że właśnie skończyła studia i nie była dostatecznie zaznajomiona z tematem. Usłyszała, jak nazwałem ją kretyną i mówiłem, że ona nie ma znaczenia. Uświadomiłem sobie później, że nie różniła się od mojej w jej wieku.

Oczywiście, ona się zdenerwowała. Na swoim blogu napisała o tym, jakim jestem idiotą i poskarżyłam się moderatorowi grupy, a ja zostałem usunięty z grupy. Szczerze mówiąc, zasłużyłem na to. Powinienem był ją zignorować, tak jak wszyscy inni. Czułem, że uczyłem ją cennej lekcji. Jak we mnie w młodości, nie chciała lekcji, bo "miała rację". Zadrżałam, widząc, jak bardzo jesteśmy podobni.

Znany projektant pewnego razu rozmawiał ze mną na imprezie projektowej. Zapytałem, dlaczego młodzi projektanci byli tak nieprzyjemni, ale ci, którzy tak naprawdę to zrobili, byli tacy mili. Uśmiechnął się i odpowiedział: "Ponieważ jest cały pokój na górze i cenny mały pokój na dole!"

Wtedy zmieniło się moje nastawienie. Jeśli w jakiś sposób mogę spłacić tę mędrczą radę, byłoby to z artykuł napisałem o rozwoju kariery . Wielu projektantów, młodych i starych, powiedziało mi, że to zmieniło ich życie. To wydaje się bardziej satysfakcjonujące niż słowne miażdżenie moich wrogów lub niewinnych stron, które stają na przeszkodzie.

Przemysł zmienił się, bardziej w gospodarce. "Młody i tani" stał się sposobem na zatrudnienie. Kiedy byłem młody i wchodziłem na pole, moim rówieśnikom i mnie powiedziano, że nie możemy zostać zatrudnieni, ponieważ nie mieliśmy doświadczenia. Oczywiście, złapie-22 było takie, że nie mogliśmy zdobyć doświadczenia, bo nikt nas nie zatrudnił. Ta frustracja spowodowała złą krew i stres.

Spotykam teraz wielu młodych twórców, którzy przeżyli wielki okres, kiedy ich młodość stała się zaletą. Kiedy mówię w szkołach artystycznych, zwracam uwagę, że mają szansę na ścieżkę kariery znacznie wcześniej niż absolwenci zaledwie pięć lat temu, ale nacisk również wzrósł, do punktu, w którym wypalenie jest niebezpiecznym efektem ubocznym. Wynagrodzenia są niższe, tytuły są ważniejsze, a presja do wykonania po wejściu na pole wzrosła - z tego, co słyszę i widzę, wzrosła do niesprawiedliwych poziomów.

W naturze młodzi są wychowywani, nauczani i pielęgnowani przez rodzica. Dziecko rośnie, dojrzewa, uczy się i ostatecznie opuszcza gniazdo i staje się samowystarczalne. Mentor starzeje się i przechodzi na emeryturę ... lub zostaje brutalnie zwolniony przez osobę, którą szkolił i rezygnuje z oglądania powtórek Matlock. To cykl życia, naturalny porządek. Wówczas biznes nie był inny. Jedno wymagało wystarczającego doświadczenia, aby dołączyć do firmy, wprowadzić ją jako dziecko i wychować w dorosłości.

Młody stażysta lub asystent uczył się od swojego szefa lub mentora i dorastał z doświadczeniem, kierując się mentorami wokół nich. Połączenie młodzieńczego werwy i starzenia się było udaną kombinacją, z każdą nauką od drugiej, z których każda motywowała drugą. To właśnie ta mieszanka sprawiła, że ​​firmy działają. Saldo zostało zakłócone i jest to jeden z problemów z naszą trzęsącą się gospodarką. Co więcej, zmusza ona młodzież, która powinna cieszyć się prostszymi czasami, popełniać błędy i uczyć się łatwiejszych lekcji od życiowych wstrząsów i miażdżenia, do starzenia się i odpowiedzialnego zbyt szybko.

Czy młodzi projektanci zrozumieją moje punkty tutaj lub wyciągną wnioski z mojego doświadczenia? Wątpię. Nie oczekiwałbym tego! Co ja wiem? Wiem, że lata doświadczeń wypełniły bolesne zwroty akcji i spadały płasko na moją twarz. Podobnie jak ojciec dla swoich dzieci, mam nadzieję, że moje mentorujące słowa wywołają uniesienie brwi lub zainspirują introspektywną myśl młodych profesjonalistów. Twoje działania będą miały wpływ nie tylko na twoją karierę, ale także na przyszłość branży. Błędy popełnione dzisiaj będą miały motyla na przyszłość.

Niedawno młody 39-letni chłopiec skarżył się, że został zwolniony ze swojej 17-letniej pracy i nie był w stanie znaleźć nic innego. "Nie mogę uwierzyć, że moja kariera skończyła się w wieku 39 lat" - napisał.

Mogę zrozumieć, że starsi projektanci są przenoszeni do pracy, ponieważ reprezentujemy wyższe wynagrodzenia i koszty ubezpieczenia zdrowotnego. Ale kiedy uznałem, że 39 jest końcem linii, jak chora wersja Run Logana, pomyślałem o tym, jak mało czasu było, aby doświadczyć wszystkiego, co oferuje kariera zawodowa. Pracownicy zaczynają młodsi, ale wcześniej wychodzą na pastwiska. Możesz śmiać się ze mnie jako głupiego staruszka, ale będziesz tu pewnego dnia - najwidoczniej wcześniej. Z tego powodu, weź wszystko, co możliwe, i to obejmuje mentoring. Zdobądź go, daj temu i trzymaj się go.

Pamiętaj, że Van Gogh był szalony. Utalentowany, ale szalony. Możliwe jest dorosłe, ale nie stare. Można słuchać, uczyć się i rozwijać. To oni będą nadal ewoluować, długo po 29 roku życia.

Kiedy korporacyjny świat zdecydował, że nie jesteś już rentowny jako robotnik, czeka na Ciebie wspaniały, kreatywny świat freelancingu. Ten świat wymaga jednak doświadczenia, wiedzy i ... dojrzałości.

Czy miałeś te same problemy z otrzymywaniem porad w młodości? Podziel się swoimi doświadczeniami poniżej ...

• ← Podstawy narzędzia Mesh w programie Illustrator
• Inspiracja do projektowania stron internetowych od historii sztuki współczesnej →